Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

Ρεφλεξολογία - Ζωνοθεραπεία

Τι είναι η Ρεφλεξολογία; 
Τι είναι η Ζωνοθεραπεία; 

Που συναντιούνται; Πως σχετίζονται;

Οι Ρεφλεξολόγοι από νωρίς μαθαίνουν πως "Η Ρεφλεξολογία βασίζεται στη Θεωρία των Ζωνών του William Fitzgerald" και αφού πούμε την κλασσική φράση για το σώμα που κατά τον W.F. χωρίζεται σε δέκα ζώνες, προχωράμε να μελετήσουμε τη Ρεφλεξολογία όπως αυτή εγκαθιδρύθηκε από την Eunice Ingham.  

Όμως, τι ακριβώς λέει η Θεωρία των Ζωνών; Τι είχε γράψει ο Φιτζέραλντ στο περίφημο βιβλίο του "Θεραπεία των Ζωνών"; 

Σε ποιό βαθμό μάθαμε αυτή τη Θεωρία και πως κατέληξε στα πέλματα από την Ίνγκαμ;

Αποδεικνύονται όλα αυτά σήμερα; Ο Φιτζέραλντ δεν είχε στη διάθεσή του τα μέσα που έχει σήμερα η Ιατρική επιστήμη. Παρ όλα αυτά και παρά τα πενιχρά μέσα που είχε στη διάθεσή του, είχε διατυπώσει μια Θεωρία, που σήμερα αποδεικνύεται και κλινικά. Και αυτό ενισχύει την αξιοπιστία όσων είπε αυτός ο ερευνητής του πόνου. 

Η σε βάθος μελέτη της Θεωρίας των Ζωνών, ο συσχετισμός της με τη Ρεφλεξολογία καθώς και η γνώση της  λειτουργίας του νευρικού συστήματος και ειδικότερα των αισθητήριων υποδοχέων και η ανταπόκριση του κάθε ερεθίσματος στον εγκέφαλο, είναι τα θέματα που θέλω να μοιραστώ μέσω των σεμιναρίων που διοργανώνει η EOS ART με θέμα:


Η Θεραπεία των Ζωνών και οι εφαρμογές της στη σύγχρονη Ρεφλεξολογία” 


Πιστεύω πως μπαίνουμε σε μια νέα εποχή τόσο στη θεώρηση όσο και στην πρακτική εφαρμογή της Ρεφλεξολογίας. Μια εποχή που θα ανοίξει πόρτες στη χρήση της Ρεφλεξολογίας σε πολλούς τομείς και μεις οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι για τις νέες προκλήσεις. 

Η Θεωρία των Ζωνών, είναι ένα εργαλείο που μπορεί να μας καταστήσει πιο αποτελεσματικούς Ρεφλεξολόγους και να εδραιώσει τη μέθοδο στην εμπιστοσύνη του κοινού, στο βαθμό που της αναλογεί και της αξίζει. 

Στα σεμινάρια αυτά, προσδοκώ και ελπίζω, να απαντηθούν μια σειρά ερωτημάτων αλλά και να βελτιώσουμε το αίσθημα επάρκειάς μας για αποτελεσματική επαγγελματική άσκηση της Ρεφλεξολογίας 

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

τελετουργούν... τελετουργούμε;

Η σύγχρονη ιατρική έχει φορέσει την πανίσχυρη πανοπλία της τεχνολογίας. Βασίζεται σε υπερσύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους και αναλυτές της χημείας του σώματος.
 Ο ανθρώπινος οργανισμός και οι λειτουργίες του μεταφράζονται σε απόλυτες και σχετικές τιμές και διαγράμματα.

Η σύγχρονη ιατρική έχει απαλλαγεί εδώ και χρόνια από δεισιδαιμονίες, από επικλήσεις στους θεούς και τα πνεύματα και κυρίως από τελετουργίες. Έτσι διακηρύσσει τουλάχιστον.
 Είναι έτσι όμως; Πάμε λίγο πίσω.

Οι «μάγοι» στις φυλές των ινδιάνων, οι σαμάνοι θεραπευτές, οι αρχιερείς των ναών του Ασκληπιού είχαν κάτι κοινό: Τελετουργίες! 


Ασκούσαν τη θεραπευτική τους τέχνη βασιζόμενοι στις τελετουργίες και την πίστη των ασθενών στο μεγάλο πνεύμα, στο θεό της ιατρικής, στα πνεύματα προστάτες, κ.ο.κ.
 Η εκφορά ακατάληπτων για τον ασθενή λέξεων, τόνιζε το μυστήριο της τελετουργίας και το δέος για τον θεραπευτή.
Επικουρικά, χρησιμοποιούσαν βότανα και κρυφές συνταγές, αρώματα, φωτιά, τον ήλιο ή το σκοτάδι και τη δίαιτα ή τη νηστεία κατά περίπτωση.


Tα μεγάλα μυστικά της θεραπείας όμως, τα κρατούσε επτασφράγιστα ο αρχιερέας ή ο μάγος. Κανείς άλλος δεν ήξερε και δεν έπρεπε να ξέρει. Μόνο με άλλους αρχιερείς ή μάγους μπορούσε να συνδιαλέγεται.

Ο ασθενής από τη στιγμή που θα εισέλθει σε ναό ή στη σκηνή του μάγου, παύει να έχει την ευθύνη του εαυτού του. Αφήνεται στα χέρια του αρχιερέα ή του μάγου και στις δυνάμεις των θεών ή των πνευμάτων.
Δε ρωτάει. Υπακούει.
Υπακούει μόνο στις εντολές του θεού ή του πνεύματος δια στόματος αρχιερέως ή μάγου.
Και όλη αυτή η διαδικασία, ναι, λειτουργούσε θεραπευτικά.
Το πώς και το γιατί – αν υποθέσουμε οτι μπορούν να υπάρξουν σαφείς απαντήσεις - δεν είναι του παρόντος να αναφερθώ.

Μα γιατί τα λέω όλα αυτά αφού το σήμερα δεν έχει καμιά σχέση με το τότε; ΄Η μήπως έχει;

 Από τη στιγμή της εισαγωγής σε ένα νοσοκομείο, ο πολίτης παύει να έχει οποιονδήποτε έλεγχο του εαυτού του. 

Από την περιβολή , που πρέπει να παραπέμπει σε κρεβάτι (πιζάμες), τη θέση του όταν μιλά στο γιατρό - πρέπει να είναι ξαπλωμένος, ακόμα και αν δεν συντρέχει κανένας λόγος - και όχι στο ίδιο ύψος μαζί του, τον τρόπο που τον αντιμετωπίζουν, έως και τις ώρες ύπνου και έγερσης.
Ο γιατρός στην επισκεψή του συνήθως απλώς ανακοινώνει με λίγα λόγια το τι θα κάνει και - ακόμα και γι αυτά τα λίγα λόγια που θα  πει - χρησιμοποιεί αυστηρά ιατρική ορολογία – ακατάληπτη για τον πολίτη που ήδη έχει καταγραφεί στις συμπεριφορές ως ασθενής – και που ποτέ δεν θα χρησιμοποιούσε μιλώντας σε συναδέλφους του γιατρούς.

Τα μυστικά της θεραπευτικής του τέχνης μπορεί να τα συζητάει μόνο με άλλους γιατρούς και αν ο πολίτης-ασθενής είναι παρών, συνήθως πρόκειται για ψιθύρους και ύφος που δίνουν την εντύπωση επτασφράγιστων μυστικών. 

Αν ο ίδιος ή οι συνοδοί του έχουν απορίες για την κατάσταση ή για τις επιλογές θεραπευτικής αγωγής, πολύ σπάνια τις εκφράζουν με μια ανεξήγητη αίσθηση ότι θα προσβάλλουν τον μάγο-ιερέα-θεραπευτή-γιατρό και αυτό θα προκαλέσει το θυμό του, με τον οποίο νιώθουν αδύναμοι να “συναντηθούν”. 

Το δέος του πολίτη για όσα δεν καταλαβαίνει, συμπαρασύρει και την πίστη του για τη θεραπεία. Αφήνεται ολοκληρωτικά στα χέρια των θεραπευτών και απλώς υπακούει.

Πάρα πολλές από τις διαδικασίες της σύγχρονης ιατρικής παραπέμπουν σε τελετουργίες. Από τα χρώματα (λευκό παντού, γιατί άραγε;), τις συνθήκες υγιεινής, τη γλώσσα και την ορολογία, τον τρόπο συμπεριφοράς, τις στάσεις του σώματος και πλήθος άλλων λεπτομερειών που καλύπτουν όλο το φάσμα των ιατρικών υπηρεσιών.

Το θέμα δεν είναι να μην υπάρχουν.
Στο παρελθόν όλα αυτά λειτουργούσαν. Το πιθανότερο είναι ότι λειτουργούν και σήμερα.
Η πίστη μας στην «επιστήμη» και η εμπιστοσύνη μας στον γιατρό-θεραπευτή, αυξάνει τις πιθανότητες ίασης.

Το δικό μου ζητούμενο σε όλα αυτά είναι να έχω το δικαίωμα στη γνώση και τη δυνατότητα επιλογής της θεραπευτικής αγωγής για το σώμα μου. Για να έχω αυτή τη δυνατότητα πρέπει η γνώση να είναι προσβάσιμη και κατανοητή και όχι ακατάληπτη. 
 
Η «ακατάληπτη» αυτή γλώσσα, που χρησιμοποιεί αυτός που έχει την πρόθεση να με θεραπεύσει, αφορά το σώμα μου και τις λειτουργίες του.
Το Μυστήριο της ζωής δεν είναι μυστικό. Το ζούμε όλοι με κάθε ανάσα.
Πως όμως αυτή η ανάρτηση συνδέεται με τη Ρεφλεξολογία; Σε τι σκέψεις μπορεί να οδηγήσει αυτός ο προβληματισμός για τις τελετουργίες; 

 Υ.Γ. Η καταγραφή αυτή δεν έχει σκοπό να κρίνει την ορθότητα ή όχι του τρόπου λειτουργίας των υπηρεσιών υγείας και των λειτουργών της. 
 
Το ζητούμενό μου είναι η άλλη ματιά σε όλα αυτά που - για κάποιο λόγο - μάθαμε να θεωρούμε αδιαμφισβήτητα ή μη προσβάσιμα.  

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

νοτιάδες των λαών...


Σας θυμίζει κατι ο τίτλος; Δικαίως!

Οι νοτιάδες που πνέουν αυτό τον καιρό θα έχουν τις επιπτώσεις τους οι οποίες είναι μαζικές και διόλου ευκαταφρόνητες.


Ήδη άρχισα να ακούω παντού γύρω μου για πόνους στη μέση, στα γόνατα, τις αρθρώσεις, για δυσκολία στην αναπνοή, για καταρροή, για βαρύ κεφάλι, για ατονία και πολλά άλλα.

Έτσι είπα να δούμε το θέμα των νοτιάδων σε βάθος… χρόνου!

Παραθέτω ένα μέρος από το άρθρο του Καθηγητή Γ.Κ.Τούντα με θέμα “Οι περιβαλλοντικοί κίνδυνοι για την υγεία ή όταν η φύση εκδικείται"  (ολόκληρο το άρθρο)
Το γεγονός αυτό (η θερμοκρασιακή αύξηση και, οι συνακόλουθες κλιματικές αλλαγές που θα προκαλέσει) φαίνεται ότι θα επηρεάσει άμεσα τα αστικά κέντρα της Μεσογείου όπως η Αθήνα, όπου λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη περιμένουμε ότι θα πολλαπλασιαστούν οι περίοδοι με θερμοκρασίες υψηλότερες του κανονικού, αυξημένη ρύπανση και υψηλά επίπεδα υγρασίας.
Σε πρόσφατη μάλιστα έρευνα που κάναμε με συναδέλφους από την Ιατρική Σχολή της Αθήνας και το πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, διαπιστώσαμε ότι στις τρεις αυτές παραμέτρους θα πρέπει να προσθέσουμε την επιβάρυνση που προκαλούν οι νότιοι άνεμοι, οι οποίοι όπως αποδείξαμε δρουν σαν ένας ανεξάρτητος παράγοντας που αυξάνει επίσης τη θνησιμότητα.
Το συμπέρασμα αυτό έρχεται να δείξει ότι η ανθρώπινη υγεία βρίσκεται σε μία περίπλοκη ισορροπία με το ευρύτερο οικοσύστημα, ισορροπία που μόλις πρόσφατα έχουμε αρχίσει να μελετούμε συστηματικά και να κατανοούμε.

Επιβεβαιώνει επίσης με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η πολιτική υγείας βρίσκεται ενώπιον της τρίτης μεγάλης πρόκλησης του αιώνα. Στα λοιμώδη νοσήματα του παρελθόντος και στη νοσηρότητα της αφθονίας (καρδιαγγειακά, καρκίνοι, ατυχήματα) του παρόντος, έρχονται να προστεθούν οι μεγάλοι οικολογικοί κίνδυνοι του μέλλοντος.» (Γ.Κ. Τούντας, Αναπληρωτής Καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών, Διευθυντής Ινστιτούτου Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής.)
Παραθέτω επίσης αποσπάσματα από το «Δελτίο Οικολογικών Θεμάτων» της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, τεύχος της 19-4-2007.
[…Ειδικά κατά τη διάρκεια του χειμώνα,ο νότιος άνεμος - ιδίως ο νοτιοδυτικός- σε συνδυασμό με την υγρασία και τη χαμηλή νέφωση μπορεί να αυξήσει κατά 9%-10% τον κίνδυνο θνησιμότητας στην Αθήνα…]
[…Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία από το 1987 κάθε ημέρα του χειμώνα σημειώνονται στην Αθήνα περισσότεροι από 39 θάνατοι, οι οποίοι συσχετίζονται με τον καιρό και τη ρύπανση (δηλαδή δεν οφείλονται σε ατυχήματα ή χρόνιες ασθένειες).
Όπως διαπίστωσαν οι ειδικοί, τις ημέρες που η υγρασία είναι σε υψηλά επίπεδα, φυσάει νοτιοδυτικός άνεμος - ανεξάρτητα μάλιστα από την έντασή του - και σημειώνεται χαμηλή νέφωση, ο αριθμός των θανάτων μπορεί να ξεπεράσει και τους 41.]
[…Σύμφωνα με τη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «International Journal of Biometeorology», κατά τους καλοκαιρινούς μήνες - όταν η μέση θερμοκρασία στην Αθήνα δεν πέφτει κάτω από τους 26 βαθμούς Κελσίου, ενώ συχνά σημειώνονται και καύσωνες, οι οποίοι μπορεί να διαρκέσουν αρκετές ημέρες - ο κίνδυνος θνησιμότητας αυξάνεται έως και κατά 7% όταν φυσάει νοτιάς και συνδυάζεται με ζέστη και υγρασία.]
Πήρατε μια ιδέα για το τι περίπου σημαίνουν οι νοτιάδες και πως συνδέεται τελικά το κλίμα με την υγεία μας;  
Πάμε τώρα να δούμε τι γράφτηκε μερικούς αιώνες νωρίτερα.
Παραθέτω μερικά μόνο αποσπάσματα από ένα πολύ μεγάλο έργο.
[…Αν μια πόλη είναι εκτεθειμένη στους θερμούς ανέμους και οι άνεμοι αυτοί είναι συνηθισμένοι εκεί, και προφυλάσσεται από τους βόρειους ανέμους, τα νερά στην πόλη τούτη είναι άφθονα και υφάλμυρα….Τα κεφάλια των κατοίκων είναι υγρά και γεμάτα φλέγμα* και τα πεπτικά τους όργανα διαταράσσονται συχνά…. Οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν κάποια ατονία, δεν είναι καλοί ούτε στο φαγητό ούτε στο ποτό… Οι γυναίκες είναι φιλάσθενες και παρουσιάζουν υπερβολικές ροές. Πολλές είναι στείρες εξαιτίας ασθένειας και όχι από τη φύση τους, ενώ συχνά έχουν αποβολές. Τα παιδιά προσβάλλονται από σπασμούς και δύσπνοιες, φαινόμενα που νομίζουν ότι προκαλεί η παιδική ασθένεια που θεωρείται ιερή** . Οι άντρες υποφέρουν από δυσεντερίες, διάρροιες, πυρετούς…….Παρουσιάζονται υγρές οφθαλμίες, όχι σοβαρές, που διαρκούν λίγο…..]
[…Όσες περιοχές βλέπουν προς τη δύση του ηλίου και προστατεύονται από τους ανέμους που φυσούν από την ανατολή….έχουν αναγκαστικά πολύ ανθυγιεινή θέση. Πρώτα πρώτα τα νερά δεν είναι διαυγή… Το καλοκαίρι πνέουν από τις πρωινές ώρες ψυχρές αύρες και πέφτει πάχνη. Την υπόλοιπη μέρα, ο ήλιος, καθώς προχωρεί προς τη δύση, τσουρουφλίζει τους κατοίκους, αλλοιώνει το χρώμα τους και τους κάνει ασθενικούς και ευάλωτους… Οι φωνές τους είναι δικαιολογημένα βαριές και βραχνές εξαιτίας του ατμοσφαιρικού αέρα που συνήθως εκεί είναι ακάθαρτος και ανθυγιεινός, αφού δεν καθαρίζεται από βόρειους ανέμους…]
Το κείμενο συνεχίζει με ανάλυση της ποιότητας των υδάτων και των συνεπειών στην υγεία των κατοίκων.

Τα αποσπάσματα αυτά είναι από το βιβλίο «Περί Αέρων, Υδάτων, Τόπων» του Ιπποκράτη.

Ας δούμε ακόμα ένα απόσπασμα απο το “Περί χυμών”
[…Οι νοτιάδες δημιουργούν βαρηκοϊες, καταρράκτη στα μάτια, βάρος στο κεφάλι, νωθρότητα, ατονία. Όταν επικρατούν τέτοιοι άνεμοι, ανάλογη μορφή παίρνουν και οι ασθένειες. Παρουσιάζονται μαλακά έλκη, ιδίως στο στόμα και τα γεννητικά όργανα…]
Ίσως θεωρούμε ότι είναι δύσκολο να τα διαβάσουμε. Όμως κυκλοφορούν μεταφρασμένα και εν τέλει δεν είναι καθόλου δύσκολο. Αντιθέτως καλό θα ήταν να τα διαβάσουμε όλοι, όχι γιατί περιέχουν ιατρικές πληροφορίες, αλλά γιατί μπορούμε να βρούμε πραγματικά εντυπωσιακές παρατηρήσεις για την επίδραση των φυσικών φαινομένων τόσο στην υγεία όσο και την ιδιοσυγκρασία διαφόρων λαών της Ευρώπης και της Ασίας.

Όλα τα βιβλία της Ιπποκρατικής συλλογής είναι εξαιρετικά διαφωτιστικά και επίκαιρα.

Τελειώνω με μια παράθεση από την εισαγωγή των επιμελητών του βιβλίου με την ελπίδα πως όλα τα παραπάνω δεν σας τρόμαξαν αλλά θα λειτουργήσουν ως γνώση που μπορεί να μας απαλλάξει από φόβους.



«Το έργο αυτό θεωρείται από τα σπουδαιότερα βιβλία της Ιπποκρατικής Συλλογής. Η βιοκλιματολογία και η κλιματοπαθολογία, η μετεωροβιολογία και η μετεωροπαθολογία ξεπήδησαν μέσα από τις γραμμές του συγγράμματος τούτου, που
η σύλληψή του εκείνη την εποχή αφήνει έκθαμβο τον αναγνώστη»

*Φλέγμα είναι ένας από τους 4 χυμούς του σώματος. Δηλώνει παράλληλα και την εσωτερική φλόγωση. Έχει έδρα τον εγκέφαλο και αποτελεί παθολογικό παράγοντα της καταρροής.
**Εννοεί την επιληψία. Την θεωρούσαν ιερή γιατί πίστευαν ότι προέρχεται από τον ουρανό.


Υ.Γ.   Ο τρίτος τόμος από τα 'Άπαντα” (Παθολογία - Οφθαλμολογία) περιλαμβάνει τα έργα :
- Περι αέρων, υδάτων, τόπων
- Περί χυμών
- Περι φυσών
- Περι κρισίων
- Περί κρισίμων
- Περι όψιος

Ο τόμος αυτός δε, είναι και ο πιο “φιλικός” προς τους μη ειδικούς και μπορεί να διαβαστεί πολύ εύκολα απο τον καθένα.  Αν τον βρείτε σε κάποια προθήκη, μη διστάσετε να τον αγοράσετε.


Πηγές:
1. Ιπποκράτης, Άπαντα 3, Παθολογία – Οφθαλμολογία , Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1993, ISBN 960-352-121-3.
2. Ηλεκτρονική Πύλη Ασκληπιακού Πάρκου
3. Δελτίο Οικολογικών Θεμάτων της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας


Τις φωτογραφίες τις πήρα από τους παρακάτω δικτυακούς τόπους




Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Ρεφλεξολογία απαλλαγμένη από προλήψεις, προκαταλήψεις, πεποιθήσεις...

Είναι αρκετά πια τα  χρόνια που ασχολούμαι με τη Ρεφλεξολογία. Όσοι ασχολούνται μαζί της μπορούν να καταλάβουν πως πρόκειται για ένα πεδίο με ανεξάντλητο υλικό για σκέψη, διευρεύνηση, προβληματισμό και αναζήτηση. Αυτή η ανάρτηση λοιπόν έχει μοναδικό σκοπό τον προβληματισμό και τη συζήτηση.  

Περιδιαβαίνοντας το διαδίκτυο, διαβάζω πολλά για τη Ρεφλεξολογία. Όλο το φάσμα των προσεγγίσεων που μπορεί να φανταστεί κανείς – και ίσως και περισσότερο απ αυτό, τουλάχιστον για όσα εγώ μπορούσα να φανταστώ οτι θα αναφέρονταν για τη Ρεφλεξολογία. 

Θα πάρω, σαν παράδειγμα και μόνο, τα όσα μπορεί να βρεί κανείς με μια απλή αναζήτηση, στο διαδίκτυο, γιατί είναι πράγματα που συναντά κανείς και στην καθημερινότητά του.
Από υπερθεματισμό μέχρι ανάθεμα. Από λατρεία μέχρι μίσος. Από ορθολογισμό μέχρι μεταφυσική. Τα δίπολα και τα αντίθετα σε όλο τους το μεγαλείο.


Και όλα αυτά, ναι, για τη Ρεφλεξολογία - για να είμαι ακριβής, υπάρχει μια παρόμοια κατάσταση για καθε τι “εναλλακτικό” - κάτι για το οποίο θα αναφερθούμε σε επόμενη ανάρτηση.

Γιατί όμως; Γιατί είναι η Ρεφλεξολογία στο στόχαστρο; Μια πρώτη απλή εξήγηση είναι το οτι είναι η πιο γνωστή μέθοδος. Είναι η πιο “οικεία” στο άκουσμα και στην καθημερινότητα. Και όσο πιο γνωστό γίνεται κάτι τόσο πιο πολλά βλέμματα έλκει. Άρα και κριτική. Είναι όμως κακή η κριτική;
Ασχέτως περιεχομένου, δηλαδή άσχετα με το αν είναι θετική η αρνητική η κριτική, είναι πάντα ευπρόσδεκτη, αρκεί να τηρεί βεβαίως τους όρους της ευπρέπειας και να έχει σαφή πρόθεση κριτικής επί της ουσίας.

Εκείνο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι πως ό,τι λέγεται και ο,τι γράφεται για τη Ρεφλεξολογία, είναι αποτέλεσμα πράξεων και παραλείψεων των ίδιων των Ρεφλεξολόγων.
Ο τρόπος που εμείς οι ίδιοι παρουσιάζουμε αυτή τη μέθοδο, ο τρόπος που την ασκούμε, είναι η πηγή που δημιουργεί την όποια αντίδραση – θετική ή αρνητική.
Δεν ξύπνησε κάποιος κάποια μέρα και είπε “ας γράψω κάτι καλό ή κάτι κακό για τη Ρεφλεξολογία”. Σαφώς θα είχε ένα ερέθισμα ή μια αφορμή.

Οι υπερβολές, νομοτελειακά, θα προκαλέσουν υπερβολές. Η δράση και η αντίδραση έχουν το ίδιο μέτρο αλλά αντίθετη φορά - σύμφωνα με τους κανόνες της Φυσικής.

Παρατηρώ στις διάφορες “ερμηνείες” και στους διάφορους “ορισμούς” της Ρεφλεξολογίας, οτι υπάρχει μια τάση να την μπερδεύουμε και να την εμπλέκουμε με τα προσωπικά μας πιστεύω και τις πεποιθήσεις μας.
Όμως, η Ρεφλεξολογία είναι μια τεχνική.
Εφαρμόζεται με συγκεκριμένους τρόπους και έχει τις δυνατότητες και τους περιορισμούς της. Απευθύνεται στον ανθρώπινο οργανισμό με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Δεν είναι ούτε πανάκεια ούτε απάτη. Δεν είναι θαυματουργή και δεν είναι κομπογιανιτισμός.
Αν θέλουμε – εμείς οι ρεφλεξολόγοι – να σταθούμε και να υπερασπιστούμε αυτή την αποτελεσματική τεχνική ώστε να μπορεί να ωφελήσει το κοινό και τους επαγγελματίες, τότε θα πρέπει να σταθούμε με σοβαρότητα και σεμνότητα απέναντι και στο κοινό και στη μέθοδο.
Να απαλλάξουμε τις περιγραφές μας και τον “ενθουσιασμό” μας από υπερβολές που εν τέλει θα βλάψουν τη Ρεφλεξολογία και κατ επέκταση και όσους εργάζονται μαζί της.

Η εκπαίδευση στη Ρεφλεξολογία έχει ένα βαθμό ευθύνης σ αυτό. ¨Ενα βαθμό μόνο όμως. Η εκπαίδευση γίνεται σε ενήλικα άτομα. Αυτό σημαίνει πως έχουν δυνατότητα κριτικής σκέψης.
Επίσης, μια σχολή έχει την υποχρέωση να διδάξει τη μέθοδο. Το πως θα χειριστεί κανείς τη γνώση που αποκτά καθώς και τη μετέπειτα πορεία του, αποτελεί αποκλειστικά προσωπική ευθύνη.

Αντιλαμβάνομαι πως μερικές φορές, σε μια προσπάθεια να εξηγήσουμε τι είναι η Ρεφλεξολογία και να ερμηνεύσουμε τα αποτελέσματά της, ίσως καταλήγουμε σε ενθουσιώδεις υπερβολές. Όταν όμως περνά αυτό το στάδιο, ας αναλογιστούμε και ας αναζητήσουμε τις αιτίες των αποτελεσμάτων αλλά και το γιατί σε κάθε μας κίνηση.

Σχεδόν σε κάθε βιβλίο Ρεφλεξολογίας, υπάρχουν τα “προτεινόμενα” αντανακλαστικά σημεία και σε αρκετά απ αυτά υπάρχουν μάλιστα πρωτέυονται και δευτερεύοντα. Γιατί; Γιατί προτείνουν οι συγγραφείς αυτά τα σημεία; Τι επίδραση έχει το κάθε ένα απ αυτά στις περιπτώσεις που προτείνονται;

Πως μπορεί το κάθε περιστατικό να γίνει μια μελέτη περίπτωσης που θα μας δώσει στοιχεία για το πως δουλεύουμε και για το πως λειτουργεί η Ρεφλεξολογία; Πως η παρατήρηση μπορεί να μας κάνει ακόμα καλύτερους;

Το 1938 η Eunice Ingham είχε τον ενθουσιασμό της νέας μεθόδου που παρουσίαζε και είχε την εντιμότητα να πεί πως δεν ξέρει το πως λειτουργεί η μέθοδος. Όμως τώρα βρισκόμαστε στο 2012 και έχουμε αρκετά στοιχεία για το πως και το γιατί.

Που επικεντρωνόμαστε όταν δουλεύουμε; Ποση σημασία έχουν οι προσωπικές μας πεποιθήσεις στην σοβαρή και έντιμη άσκηση της Ρεφλεξολογίας;
Ένας ορθόδοξος ρεφλεξολόγος είναι καλύτερος η χειρότερος από κάποιον μουσουλμάνο ή κάποιον καθολικό ή κάποιον άθεο ρεφλεξολόγο;
Κάποιος που έχει ανάγκη ορθολογικών απαντήσεων είναι καλύτερος ή χειρότερος από κάποιον που έχει μεταφυσικές ερμηνείες;
Πως και γιατί εμπλέκονται όλα αυτά με τη Ρεφλεξολογία;
Δεν υπάρχει και δεν πρέπει να υπάρχει απάντηση. 
Το "καλύτερος" ή το "χειρότερος" δεν πρέπει για κανένα λόγο να είναι συνάρτηση των προσωπικών πεποιθήσεων αυτού που ασκεί τη Ρεφλεξολογία. Και αυτό ειναι ευθύνη του κάθε ενός μας.

Είμαι σίγουρη πως όλοι όσοι έχουν διδαχθεί Ρεφλεξολογία σε κάποια σχολή, έχουν ακούσει πάνω από μία φορά και σε όλους τους τόνους την παρότρυνση “όταν δουλεύουμε, είμαστε απολύτως παρόντες”. Τι σημαίνει αυτό; Πως μπορούμε να είμαστε έντιμοι επαγγελματίες αν δεν είμαστε συνεπείς με αυτό;

Αυτά σαν μια – μακροσκελής, ομολογώ – εισαγωγή στο θέμα των προλήψεων και των προκαταλήψεων σχετικά με τη Ρεφλεξολογία.
Στις επόμενες αναρτήσεις θα ήθελα να αναφερθώ αναλύτικά σε κάποια πράγματα που λέγονται και γράφονται - ένθεν και ένθεν - και να δούμε κατα πόσο αυτά μπορούν να σχετίζονται πραγματικά με τη Ρεφλεξολογία. 

Όλα τα παραπάνω γράφονται με πρόθεση να ανοίξει μια συζήτηση για το τι είναι τελικά η Ρεφλεξολογία.  Για να μπορούμε να σταθούμε ευθυτενείς και με καθαρότητα - σε μια εποχή που έχει μπει σε τροχιά ξεκαθαρισμάτων σε όλους τους τομείς.  

Η εποχή που ζούμε έχει ανάγκη από μεθόδους που μπορούν να βοηθήσουν τον οργανισμό μας να αντέξει και αντεπεξέλθει στις δύσκολες συνθήκες.  Πιστεύω πως η  Ρεφλεξολογία μπορεί επάξια να είναι μια απ΄αυτές τις μεθόδους. 


Τα σκίτσα τα πήρα από τις παρακάτω διευθύνσεις 

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Ρεφλεξολογία - Έρευνα - Πράξη

Η αναγκαιότητα της γνώσης που προσφέρει η έρευνα, στην καλύτερη επαγγελματική άσκηση της Ρεφλεξολογίας αλλά και άλλων τεχνικών φροντίδας της υγείας.

Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί αύξηση των κλινικών μελετών και ερευνών για την αποτελεσματικότητα της Ρεφλεξολογίας σε θέματα που αφορούν την φροντίδα της υγείας.  Σε τι μας βοηθάει η γνώση αυτών των ερευνών;
Πρόκειται μόνο για την ακαδημαϊκή μας ενημέρωση;  Πρόκειται μόνο για μια «απάντηση» σε κάποιον που θέλει πιο επιστημονικά στοιχεία για τη Ρεφλεξολογία;
Στην καθημερινή επαγγελματική μας πρακτική, που βρίσκεται το όφελος;  Αξίζει τον κόπο και το χρόνο που θα διαθέσουμε για να μάθουμε τι γίνεται σε επίπεδο ερευνών για τη δουλεία μας, πέρα από την απλή ενημέρωσή μας; Και γιατί;

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Ασκήσεις μυαλού ΙΙ

Ασκήσεις για το μυαλό μας συνέχεια...  
Σ αυτό το πόστ θα βρείτε λίγο πιο δύσκολες ασκήσεις και ίσως χρειαστεί να έχετε κοντά χαρτί και μολύβι. 

Άσκηση 11.*
Διαβάστε το παρακάτω απόσπασμα.  Πώς είναι γραμμένο;


ΟςόρκιμΝτάφινιανίεάρρωστος΄οςόρκιμΝτάφιναθπεθάνει΄εΣόλεςςιτεκκλησίεςυοτβασιλείουιατνεθίτκεμέραατχύνηαίεΘΜετάληψηιακμεγάλααιρέκονιαλκαίνεαιγτηνησωρράνατουύοκιλισαβπαιδιού.ιΟδρόμοιςητπρωτεύουσαςιανίεθλιμμένοιιακσιωπηλοί΄ιοκαμπάνεςεδχτυπούναιπ΄οιςεξαμάπροχωράνεεμέναόγραρυθμό.ΩρύΓαπόοτπαλάτιιοχυσήναπολίτεςενάτιοκ,μέσαόπατααινέρεδισκιγκλιδώματα,ςυοτΕλβετούςςύορωρυθμεςιτεπίχρυσεςςέιλιοκπουενάτηζυσστοοιλύαορπτουύοιταλαπμεόραβοσύφος.

Ασκήσεις μυαλού Ι

Τι πετυχαίνουμε όταν γυμνάζουμε το μυαλό μας;

Ας σκεφτούμε τι πετυχαίνουμε όταν γυμνάζουμε ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος. Δυναμώνει, έχει μεγαλύτερες αντοχές και κυρίως έχουμε μεγαλύτερο έλεγχο πάνω του.
Η λειτουργία του γυμνασμένου σημείου είναι πιο συνειδητή.

Αυτό συμβαίνει και με το μυαλό. Γυμνάζοντάς το μπορούμε σταδιακά να το ελέγχουμε όλο και περισσότερο. Τα οφέλη από τον έλεγχο του μυαλού επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό όλη τη νοητική μας λειτουργία.

Το καλό με τις ασκήσεις του μυαλού είναι ότι μπορούν να γίνονται παντού (οι περισσότερες). Στην αρχή μας δυσκολεύουν αλλά όπως και στη γύμναση των μυών, αν συνεχίσουμε και δεν τα παρατήσουμε, θα δούμε εντυπωσιακά αποτελέσματα. Αν σας φανούν κουραστικές, σας συμβουλεύω να επιμείνετε.  Θα δείτε οτι δεν είναι τόσο δύσκολες όσο αρχικά φαίνονται.

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Περί Παθών και... ήπατος!

Τι είναι πάθος και πως συνδέεται με το συκώτι μας; 

Η αφορμή για το άρθρο ήρθε από τον προβληματισμό της phd στο SCIENCE FOR COFFEE

 […Η ερώτηση που θέτω είναι διαφορετική: τι είναι αυτό στην ανθρώπινη φύση που μας σπρώχνει να δοκιμάσουμε. Γιατί αγνοούμε συνειδητά την γνώση που έχουμε για τις βλαβερές συνέπειες από τη χρήση οινοπνεύματος, νικοτίνης, κοκαΐνης κτλ. και περιφρονούμε τον κίνδυνο εθισμού; O λόγος είναι μόνο σε κοινωνικούς, ψυχολογικούς και πολιτισμικούς παράγοντες ή μήπως υπάρχει κάτι άλλο πιο βαθιά μέσα μας;
Μήπως λοιπόν η κλίση μας προς το να δοκιμάζουμε χημικές ουσίες ανεξάρτητα απ’ τα ρίσκα, έχει να κάνει και μ’ ένα αρχέγονο ζωικό ένστικτο που μας οδηγεί στο να σκεφτόμαστε ασυνείδητα πως με την επικίνδυνη συμπεριφορά που καταφέρνουμε και ξεπερνάμε στέλνουμε σήμα προς τους γύρω μας ότι είμαστε ανώτεροι;…].

Δύο τουλάχιστον είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν.

1. Τι μας οδηγεί σε συμπεριφορές διαρκούς αναζήτησης της μέγιστης «απόλαυσης»;
2. Τι μας οδηγεί στα πάθη μας;

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Χάρτες Ρεφλεξολογίας: Πραγματικότητα ή μύθος;

Η ρεφλεξολογία είναι μια τεχνική.  Εφαρμόζεται στα πέλματα και βασίζεται στη θεωρία ότι στα πέλματα υπάρχει αντανακλαστική αντιστοιχία με περιοχές του σώματος.
Στο πέρασμα του χρόνου δημιουργήθηκαν και κυκλοφορούν διάφοροι χάρτες με μικρές διαφορές και αποκλίσεις μεταξύ τους, αλλά όλοι σχεδιάστηκαν πάνω στη βασική δομή του ίδιου του σώματος και στην πρώτη χαρτογράφηση των πελμάτων που έγινε από την Eunice Ingham (1876 – 1974).

Η ύπαρξη αυτής της πληροφορίας και των χαρτών έχει δημιουργήσει ποικίλες αντιδράσεις  για το κατά πόσο ισχύει ή όχι αυτή η χαρτογράφηση των πελμάτων.  Το ερώτημα είναι απλό.  Οι χάρτες Ρεφλεξολογίας είναι πραγματικότητα ή μύθος;

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Πού Βοηθάει η Ρεφλεξολογία;

“Πού μπορεί να με βοηθήσει η Ρεφλεξολογία;” είναι μια ερώτηση που ακούν αρκετά συχνά όσοι ασχολούνται με τη Ρεφλεξολογία και θέτουν σχεδόν πάντα όσοι ενδιαφέρονται να ενημερωθούν για τη Ρεφλεξολογία.

Θα παραθέσω ένα φανταστικό – αλλά γνώριμο σε πολλούς ίσως – διάλογο.

ΕΡ:   Σε τι μπορεί να βοηθήσει η Ρεφλεξολογία;
ΑΠ:  Στην καλύτερη λειτουργία του Οργανισμού
ΕΡ:   Δηλαδή σε τί;
ΑΠ:  Βοηθάει όλο τον οργανισμό να λειτουργεί καλύτερα.
ΕΡ:  Δηλαδή μπορεί να βοηθήσει π.χ σε πόνους που έχω στα χέρια; στην πλάτη ή στα πόδια; ή μπορεί να βοηθήσει στους πονοκεφάλους που έχω; ή για παράδειγμα, μια φίλη μου έχει αρθρίτιδα. Μπορεί να τη βοηθήσει; Βοηθάει στην εγκυμοσύνη; στην εμμηνόπαυση; Κατά καιρούς με ενοχλεί το έντερό μου. Πώς μπορεί να με βοηθήσει;  Σε τι απ όλα βοηθάει τελικά; 

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Ρεφλεξολογία και Έρευνα.

Αφορμή γι αυτό το post στάθηκε μια ερώτηση που μου έγινε, σε παρουσίαση έρευνας σχετικής με τον τρόπο δράσης της Ρεφλεξολογίας, σε σπουδαστές Ρεφλεξολογίας. Ευχαριστώ την Ειρήνη για το ερώτημά της. 

Έρευνα! Μια λέξη που νομίζω ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Μια λέξη και μια διαδικασία που προκαλεί σκέψεις, δραστηριότητες, προβληματισμούς, συζητήσεις, από αρχαιοτάτων ετών.

Στο πέρασμα των αιώνων, η έρευνα, απέκτησε πολλές ετικέτες. Πέρασε από πολλά στάδια.

Από αιτία για να ρίξουν κάποιον στην πυρά και το κυνήγι των μαγισσών, ως την ακριβώς αντίθετη θέση. Να είναι η κυρίαρχη και ενίοτε η μόνη αιτία για να γίνει αποδεκτό οτιδήποτε.

Η ανάπτυξη του ορθολογισμού, έβαλε την επιστημονική έρευνα σε πρώτη θέση. Κάθε γνωστικό πεδίο που θέλει να σέβεται τον εαυτό του πρέπει να αναπτύξει και το ερευνητικό του πεδίο.

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Ιστορία της Ρεφλεξολογίας ΙΙ : Τα πρώτα...βήματα.

Γραπτές αναφορές γι αυτό που αργότερα θα γίνει γνωστό ως Ρεφλεξολογία, συναντάμε για πρώτη φορά τον 14ο αιώνα.

O Harry Bond Bressler αναφέρει στο βιβλίο του “Η Θεραπεία των Ζωνών”, “...η πιεσοθεραπεία ήταν γνωστή στις κεντρικές χώρες της Ευρώπης και εφαρμόζονταν από την εργατική τάξη αυτών των χωρών ως επίσης κι από εκείνους που φρόντιζαν τις ασθένειες των βασιλέων και της ανώτερης τάξης”. (Zone Therapy by Harry Bond Bressler)

Το 1582 εκδίδεται ένα απο τα πρώτα συγγράμματα για την "Θεραπεία των ζωνών" απο δύο Ευρωπαίους γιατρούς, τους Dr. Adamus και Dr. Atatis.

Tο 1890 o Sir Henry Head διεξάγει νευρολογικές μελέτες και συσχετίζει ζώνες στο δέρμα που παρουσίαζαν υπερευαισθησία στην πίεση, με όργανα που ασθενούσαν. Μετά απο πολλά χρόνια κλινικών ερευνών εγκαθιδρύει αυτό που έγινε γνωστό ως "Οι ζώνες του Head" ή "ζώνες του υπεράλγους". Απο κει ξεκινάει επι της ουσίας η μελέτη των αντανακλαστικών.

Ιστορία της Ρεφλεξολογίας Ι :Τα ερωτήματα.

Πότε και από ποιους ξεκίνησε η Ρεφλεξολογία;

Τα πρώτα γραπτά κείμενα με συγκεκριμένες αναφορές σε αντανακλαστικά σημεία τα βρίσκουμε περίπου τον 14ο μέχρι και τον 18ο αιώνα, με την διατύπωση της “Θεωρίας των Ζωνών”.

Εκεί τοποθετείται η αρχή της σύγχρονης Ρεφλεξολογίας.

Τι εννοούμε όμως με τον όρο “σύγχρονη ρεφλεξολογία”;
Με αυτό τον όρο αναφερόμαστε στην τεχνική πιέσεων σε αντανακλαστικά σημεία που βρίσκονται στα χέρια και τα πόδια, έτσι όπως χαρτογραφήθηκαν απο την Eunice Ingham, η οποία βασίστηκε στη θεωρία των ζωνών, όπως αυτή διατυπώθηκε απο τους  Dr William Fitzgerald και Dr. Edwin Bowers.
¨Όμως, υπάρχουν και πολλές αναφορές για 5.000 χρόνια πριν.
Σ αυτές τις αναφορές, οι οποίες βασίζονται σε τοιχογραφίες και απεικονίσεις από την Αίγυπτο (φωτ.) και την Κίνα, γίνεται φανερή η ενασχόληση με τα πόδια και τα χέρια, για καλύτερη υγεία.
Δεν ξέρουμε τον τρόπο που γινόταν κάτι τέτοιο και δεν έχουμε κάποια περιγραφή ή χαρακτηρισμό κάποιας μεθόδου.
Έτσι, έχω ακούσει αρκετές φορές να διατυπώνεται το ερώτημα. “Πότε, πώς και από που τελικά ξεκίνησε η Ρεφλεξολογία;”

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Τι είναι Ρεφλεξολογία;


Τι είναι η Ρεφλεξολογία;

Κάθε φορά που διατυπώνω αυτό το ερώτημα ή κάθε φορά που καλούμαι να το απαντήσω, παίρνω μια βαθιά ανάσα, μέχρι να βάλω σε μια σειρά τον καταιγισμό των σκέψεων που έρχονται στο μυαλό μου.

Ξέρετε, καμιά φορά, τα πιο απλά πράγματα είναι εκείνα που πιο δύσκολα μπορούμε να εξηγήσουμε.

Ναι! Εμμέσως πλην σαφώς, λέω ότι κατ αρχήν η Ρεφλεξολογία είναι απλή. Τόσο απλή που αρκετά συχνά, υποβαθμίζεται ή άλλες φορές πάλι προσπαθούμε να την ξεγυμνώσουμε από την απλότητά της, γιατί τα πολύπλοκα μας φαίνονται πιο αξιόπιστα και ίσως πιο αποδεκτά.


Τι είναι λοιπόν η Ρεφλεξολογία;

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Καλή αρχή!

Καλώς ήρθαμε και καλώς σας βρήκαμε και πάλι - αυτή τη φορά μέσα από μια καινούργια γωνιά της blogoσφαιρας!

Αυτό το ιστολόγιο δημιουργήθηκε για να καλύψει κατ αρχήν τη δική μου ανάγκη να επικοινωνήσω για πράγματα που - εκτός απο μένα - ξέρω οτι ενδιαφέρουν και αρκετούς εκεί έξω. Έτσι σκέφτηκα ότι αυτός ο χώρος μπορεί να μας δώσει τους τρόπους να ανταλλάξουμε, να μοιραστούμε σκέψεις, ιδέες και προβληματισμούς!

Περίεργος ο τίτλος και ίσως σας παραξενεύει το πώς μπορούν τα πόδια να φέρουν σκέψεις....

Η δική μου ιστορία, ήταν το εφαλτήριο για να αρχίσω να καταλαβαίνω ότι τα πόδια μας έχουν πολλά να πουν, όσο κι αν "τα πατάμε κάτω" - ίσως τελικά αυτός να είναι και ο λόγος που έχουν τόσα πολλά να πουν.
 Ίσως από κει κάτω που βρίσκονται να βλέπουν πολύ περισσότερα από τα προφανή και τα αυτονόητα, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί στην αντίληψή μας.
Ίσως εκεί κάτω που βρίσκονται,  να μη συσκοτίζεται η οπτική τους από τη "σιγουριά του παντογνώστη" που κατοικεί στο ρετιρέ του σώματος - τον οποίο εκτιμώ ιδιαιτέρως βεβαίως, παρά την αλαζονική του συμπεριφορά σε κάποιες περιπτώσεις.